Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, ανεξαρτήτως ποσότητας και δοσολογίας,  ποτέ δεν έχει αποδειχθεί να παρουσιάζουν οποιαδήποτε τοξικότητα ή παρενέργεια ούτε αλλεργίες είτε από μόνα τους είτε σε συνδυασμό με οποιοδήποτε χημικό ή φυτοθεραπευτικό φάρμακο ή κάποια άλλη ουσία . Επίσης δεν έχει ποτέ αποδειχθεί να επηρεάζουν, με οποιοδήποτε τρόπο, την δράση κάποιου χημικού ή φυτοθεραπευτικού φαρμάκου ή να προκαλούν οποιουδήποτε είδους εθισμό.

Σε  κάποιο μικρό ποσοστό ασθενών μπορεί τις πρώτες ημέρες από την έναρξη της ομοιοπαθητικής θεραπείας να παρουσιάσουν εντονότερα, για λίγες ώρες έως λίγες ημέρες, κάποιο απλό σύμπτωμα όπως ελαφρύ πονοκέφαλο, κνησμό κ.α. που όμως  είναι ακίνδυνο για τον οργανισμό και υποχωρεί γρήγορα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο οργανισμός κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει την νόσο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εάν δεν υπάρξει τέτοια αντίδραση το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν ήταν το σωστό. Τονίζουμε ότι δεν θα πρέπει οι ασθενείς να αποδίδουν τα οποιοδήποτε συμπτώματά τους κατά την έναρξη της ομοιοπαθητικής αγωγής σε μια θεραπευτική αντίδραση γιατί μπορεί να είναι ένα κρυολόγημα ή μια γαστρεντερίτιδα ή μια τροφική δηλητηρίαση ή οτιδήποτε άλλο και για αυτό εάν έχουν ενοχλητικά συμπτώματα θα πρέπει να απευθύνονται άμεσα στον ιατρό τους.

Η βασικότερη ίσως κατηγορία απέναντι στην Ομοιοπαθητική είναι ότι εφόσον στα ομοιοπαθητικά φάρμακα η ποσότητα από την αρχική ουσία είναι αστρονομικά χαμηλή, σχεδόν ανύπαρκτη, δεν είναι δυνατόν να έχουν θεραπευτική δράση και άρα το αποτέλεσμά τους οφείλεται στην αυθυποβολή (placebo effect) δηλαδή ο ασθενής υποβάλλεται ψυχικά ότι αυτό που παίρνει του κάνει καλό και για αυτό αισθάνεται βελτιωμένος. Αυτό έχει, προ πολλού, καταρριφθεί  για τους εξής παρακάτω λόγους :  

1. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα λειτουργούν πολύ καλά σε ζώα και σε βρέφη στα οποία πολύ απλά δεν υπάρχει περίπτωση αυθυποβολής.
2. Γιατί ο ασθενής δεν αυθυποβάλλεται από άλλους ιατρούς με, πιθανώς, σημαντικούς τίτλους και φήμη και αυτό συμβαίνει μόνο με τον ομοιοπαθητικό ιατρό;
3. Γιατί λαμβάνοντας διαφορετικά ομοιοπαθητικά φάρμακα από τον ίδιο ομοιοπαθητικό ιατρό παρουσιάζει βελτίωση μόνο σε ένα συγκεκριμένο που είναι το ενδεικνυόμενο;
4. Γιατί μπορεί να μειωθεί ή και να εξουδετερωθεί το θετικό αποτέλεσμα μιας ομοιοπαθητικής θεραπείας από έναν παράγοντα αντιδότησης (π.χ. καφεΐνη, καμφορά κ.λπ) που λαμβάνει κατά λάθος και εν αγνοία του ο ασθενής;
5. Είναι γνωστό ότι το φαινόμενο της αυθυποβολής είναι συνήθως βραχυχρόνιο και όχι μακροχρόνιο όπως αυτό της ομοιοπαθητικής.

Η Κλασσική Ομοιοπαθητική είναι η πρώτη Σχολή Ομοιοπαθητικής που διδάχθηκε από τον ιδρυτή της Dr. S. Hahnemann και που με τα αποτελέσματά της εντυπωσίασε όλον τον κόσμο. Μια από τις βασικότερες αρχές της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής είναι ότι το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο που χρειάζεται ο οργανισμός σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή (για ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί αυτοθεραπείας του) είναι ένα και  μόνο ένα. Αργότερα όπως μεταβάλλεται η κατάσταση του οργανισμού μπορεί να χρειαστεί κάποιο άλλο όμως εκείνη την στιγμή είναι ένα και μοναδικό. Είναι σαν να συντονίζει κάποιος τον δέκτη του ραδιοφώνου του σε μια πολύ συγκεκριμένη συχνότητα για να ακούσει τον σταθμό που τον ενδιαφέρει, εάν τον συντονίσει σε μια άλλη συχνότητα θα ακούσει άλλον σταθμό ή δεν θα ακούσει τίποτα. Αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη και απαιτεί χρόνο από τον ιατρό, γνώσεις και εμπειρία. Κάποιοι ομοιοπαθητικοί ιατροί που είτε δεν ξέρουν ποιό είναι το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο είτε δεν διαθέτουν τον χρόνο που απαιτείται για να πάρουν και να μελετήσουν ένα λεπτομερές ιστορικό μπορεί να χορηγήσουν πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα μαζί ( δύο, τρία ή και τριάντα κ.λπ) στηριγμένοι στην λογική ότι, εφόσον δεν έχουν παρενέργειες (και όντως δεν έχουν), όποιο είναι το σωστό θα λειτουργήσει ενώ τα υπόλοιπα δεν ενοχλούν. Δεν είναι όμως έτσι. Κατ’ αρχήν τα ομοιοπαθητικά είναι πάρα πολλά και μπορεί το σωστό να μην περιέχεται σε αυτά που έχουν επιλεγεί. Σημαντικότερο όμως είναι ότι ακόμα και αν συμπεριλαμβάνεται στο σκεύασμα το σωστό ομοιοπαθητικό φάρμακο τα υπόλοιπα μπορεί να το παρεμβάλλουν με αποτέλεσμα να μην λειτουργήσει όπως πρέπει. Για αυτόν τον λόγο, δυστυχώς, τα αποτελέσματα της πολυφαρμακίας στην ομοιοπαθητική συχνά είναι πολύ φτωχά και παροδικά (ενώ είναι πιο εύκολη διαδικασία) και κάποιες φορές μπορεί να παρενοχλήσουν την πορεία της θεραπείας ενός ασθενούς που ακολουθεί Κλασσική Ομοιοπαθητική αποσυντονίζοντας την δράση του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται σε μεγάλο αριθμό φαρμακείων στην Αθήνα αλλά και στη υπόλοιπη Ελλάδα υπό τον έλεγχο και με την άδεια του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ). Το κόστος των ομοιοπαθητικών φαρμάκων δεν είναι υψηλό και συνήθως είναι προσιτά σε όλους. (ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ)

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ευαίσθητα σε αρκετούς παράγοντες όπως υψηλές θερμοκρασίες, ακτινοβολίες (π.χ. ηλιακή, ηλεκτρομαγνητική κ.λπ.), χημικές αναθυμιάσεις κ.α. και για αυτό καλό είναι να φυλάσσονται με προσοχή και να αποφεύγεται παρατεταμένη έκθεση τους στις συνθήκες αυτές. Μπορούν να φυλάσσονται υπό σκιά (π.χ. σε ένα συρτάρι ή ερμάριο, αλλά όχι στο ψυγείο) σε χώρο χωρίς έντονες οσμές και όχι πολύ κοντά σε πηγές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (π.χ. κινητά τηλέφωνα, φούρνοι μικροκυμάτων,TV κ.λπ.). Κατά την μεταφορά τους καλό είναι να συσκευάζονται μέσα σε φύλλο αλουμινίου (αλουμινόχαρτο) που τα προστατεύει π.χ. από την επίδραση κινητών τηλεφώνων ή των μηχανημάτων ελέγχου των αεροδρομίων κ.λπ. (για αυτό τα περισσότερα φαρμακεία τα συσκευάζουν σε φάκελο με επικάλυψη αλουμινίου και έτσι είναι το σωστό). Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής (αρκετά χρόνια) εφόσον φυλάσσονται σε σωστές συνθήκες.

Έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν κάποιες ουσίες οι οποίες, χωρίς να προκαλούν κάποιου είδους παρενέργεια, μπορούν να παρεμβάλλουν την δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και έτσι να αλλοιώσουν ή και να εξουδετερώσουν το αποτέλεσμά του. Τα βασικά που αποφεύγουμε κατά την διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι τα εξής:

1. ΚΑΦΕΪΝΗ Περιέχεται σε προϊόντα όπως:  Καφές (επιτρέπεται καφές χωρίς καφεΐνη και υποκατάστατα καφέ χωρίς όμως να περιέχουν το βότανο γκουαρανά). Αναψυκτικά τύπου colla ή redbull κ.λπ. Λικέρ με καφέ (π.χ. Baileys, Kahlua κ.λπ.). Παυσίπονα με καφεΐνη. Ορισμένες καλλυντικές κρέμες σύσφιξης σώματος κ.λπ. Τσάϊ μαύρο σε ποσότητα (επιτρέπεται έως ένα φλιτζάνι μαύρο και πράσινο τσάϊ 2-3). Γλυκά ή παγωτό με καφέ ή μόκα. (Το κακάο και η σοκολάτα επιτρέπονται κανονικά, σε λογικές ποσότητες).
2. ΜΕΝΤΑ / ΜΕΝΘΟΛΗ Περιέχονται σε προϊόντα όπως: Οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα με μέντα (τα φαρμακεία διαθέτουν τέτοια προϊόντα κατάλληλα για ομοιοπαθητική). Καλλυντικά με μενθόλη (π.χ. αφρός ξυρίσματος κ.λπ.). Τσίχλες και καραμέλες με μέντα (και για κρυολόγημα). Λικέρ με μέντα. Δυόσμος σαν ρόφημα (στο φαγητό επιτρέπεται).
3. ΚΑΜΦΟΡΑ / ΝΑΦΘΑΛΙΝΗ / ΓΑΡΥΦΑΛΕΛΑΙΟ (ΕΥΓΕΝΟΛΗ) Περιέχονται σε προϊόντα όπως: Καμφορά ή ναφθαλίνη (οσμή) για τον σκώρο (επιτρέπονται νεώτερα αντισκωρικά και λεβάντα). Αλοιφές για εντριβή με καμφορά (π.χ. ορισμένες θερμαντικές αλοιφές για μυοσκελετικά προβλήματα και κρυολόγημα με έντονη οσμή ). Έμπλαστρα με καμφορά. Βερνίκια, λαδομπογιές, νέφτι ( να μην εισπνέονται οι αναθυμιάσεις). Γαρυφαλέλαιο (ευγενόλη) υπάρχει σε ορισμένα καλλυντικά και παλαιότερου τύπου οδοντιατρικά υλικά.
4. ΨΥΧΟΤΡΟΠΕΣ ΟΥΣΙΕΣ Όπως ινδική κάνναβη, κοκαΐνη, οπιοειδή, LSD κ.λπ.
5. Ορισμένες φορές (σπανίως) μπορεί σε κάποια συγκεκριμένα ομοιοπαθητικά φάρμακα να αποφεύγουμε μια συγκεκριμένη ουσία π.χ. στο Seppia το ξύδι ή στο Sulphur το χαμομήλι.
6. Όταν ένας ασθενής λαμβάνει αγωγή Κλασσικής Ομοιοπαθητικής πρέπει να αποφεύγει την λήψη συνδυασμών ομοιοπαθητικών φαρμάκων (στο ίδιο σκεύασμα) γιατί (χωρίς να προκαλούν παρενέργειες) μπορεί, ορισμένες φορές, να παρεμβάλλουν το σωστό φάρμακο και να αλλοιώσουν την καλή πορεία της θεραπείας.
7. Ο ασθενής δεν πρέπει να λαμβάνει από μόνος του ομοιοπαθητικά φάρμακα ακόμα και αν έχει βοηθηθεί από κάποιο (στο ίδιο πρόβλημα υγείας) στο παρελθόν γιατί μπορεί να χρειάζεται πλέον ένα διαφορετικό. Το καλύτερο είναι να ενημερώνει τον ομοιοπαθητικό ιατρό ο οποίος θα του προτείνει την κατάλληλη επιλογή.

Πλην των άνωθεν αναφερομένων δεν υπάρχουν άλλοι ουσιώδεις περιορισμοί (ούτε στην διατροφή ) κατά την διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας και σε κάθε περίπτωση περαιτέρω διευκρινήσεις μπορεί να δώσει η γραμματεία του ιατρείου ή ο ίδιος ο ιατρός.

Το κάπνισμα είναι σίγουρα μια ανθυγιεινή συνήθεια που δεν προτείνεται, δεν έχει όμως φανεί να ενοχλεί στην ομοιοπαθητική θεραπεία (πέρα από την όποια βλαβερή επίδραση στην ίδια την ασθένεια). Ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών που ακολουθούν ομοιοπαθητική αγωγή για διάφορα θέματα υγείας διακόπτουν αυθορμήτως το κάπνισμα στην διάρκεια της θεραπείας.

Ορισμένα χημικά φάρμακα μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την λειτουργία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων (χωρίς τα ίδια να επηρεάζονται από το ομοιοπαθητικό φάρμακο). Τα κυριότερα είναι τα αντιβιοτικά, η κορτιζόνη (κορτικοστεροειδή), κάποια φάρμακα ψυχικών παθήσεων, η κωδεΐνη και άλλα οπιοειδή, η ευγενόλη(γαρυφαλέλαιο), τα αναισθητικά (π.χ. ξυλοκαΐνη) και κάποια ορμονικά σκευάσματα. Σημειώνουμε ότι η λήψη των παραπάνω ουσιών ταυτόχρονα με την ομοιοπαθητική αγωγή σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αιτία δημιουργίας οποιουδήποτε προβλήματος στην λειτουργία του οργανισμού ή παρενέργειας εκτός του να εξουδετερωθεί η δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Τονίζεται ότι σε σοβαρές ή επείγουσες καταστάσεις μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε φάρμακο, ανεξάρτητα από το εάν επηρεάζει την ομοιοπαθητική θεραπεία, πάντα σε συνδυασμό με την κατάλληλη ιατρική εκτίμηση και επίβλεψη.  Σε κάποιες περιπτώσεις ομοιοπαθητική και συμβατική χημική θεραπεία μπορούν να συνυπάρξουν εφόσον είναι αναγκαίο για το καλό του ασθενούς.

Η  λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού σε μεγάλο βαθμό βασίζεται στις πληροφορίες που δίνει ο ίδιος ασθενής και οι οικείοι του και πιο συγκεκριμένα  για τα συμπτώματά του, την πορεία στον χρόνο των προβλημάτων υγείας του, τις εργαστηριακές και απεικονιστικές του εξετάσεις , τα συμπεράσματα των ιατρικών ειδικοτήτων στα πλαίσια των οποίων, πιθανόν, έχει ήδη εκτιμηθεί  το περιστατικό κ.λ.π. Εκτός από τα παραπάνω στοιχεία γίνεται και μια, συχνά, μεγάλη σειρά ερωτήσεων που αφορούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου όπως π.χ. το πώς τον επηρεάζουν οι καιρικές συνθήκες, τι διατροφικές προτιμήσεις έχει κ.λπ. ακόμα και πληροφορίες για την προσωπικότητά του και για τον τρόπο που φέρεται ή για γεγονότα και καταστάσεις που τον έχουν επηρεάσει στην πορεία της ζωής του. Με τον τρόπο αυτόν μπορεί ο ιατρός να επιλέξει το ένα και πολύ συγκεκριμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο που ταιριάζει στον ασθενή σε εκείνη την χρονική στιγμή και θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τα προβλήματά του (είναι μια επιλογή που δεν καθόλου απλή ή εύκολη). Εννοείται ότι σε καμία περίπτωση δεν καταργούνται η ιατρική φυσική εξέταση και αντικειμενική εκτίμηση ούτε οι εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις που είναι απαραίτητες. Σε κάθε περιστατικό με σημαντικά συμπτώματα θα πρέπει πάντα να υπάρχει κλασσική ιατρική διάγνωση (εφόσον είναι εφικτή) και εάν δεν υπάρχει ήδη όταν ο ασθενής απευθύνεται στην Ομοιοπαθητική (που είναι και η πιο συχνή περίπτωση) θα πρέπει να την επιδιώξει ο ομοιοπαθητικός ιατρός μαζί με τις αρμόδιες ιατρικές ειδικότητες. Η πρώτη ομοιοπαθητική εξέταση είναι πολύ σημαντική και μπορεί να διαρκέσει μια ώρα ή παραπάνω και ο ασθενής θα πρέπει να έχει διαθέσιμες τις εργαστηριακές και απεικονιστικές του εξετάσεις όπως και την φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει ή έχει λάβει (χημική, ομοιοπαθητική ή οποιαδήποτε άλλη).

Σε περίπτωση που προκύψει κάποιο έκτακτο πρόβλημα υγείας (π.χ. ένα κρυολόγημα, μια διάρροια, ένας πονόλαιμος, ένας ερεθισμός στο δέρμα, μια επιπεφυκίτιδα κ.λπ.) το καλύτερο είναι να επικοινωνήσει ο ασθενής με τον ομοιοπαθητικό ιατρό ο οποίος μπορεί να του δώσει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο και γενικότερα οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει. Φυσικά αν χρειάζεται θα γίνει και ιατρική φυσική εξέταση και αντικειμενική εκτίμηση όπως και οι σχετικές εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις. Σε (σπάνιες) περιπτώσεις που ο ασθενής αντιμετωπίζει κάποιο οξύ πρόβλημα υγείας με έντονα συμπτώματα και δυνητικό κίνδυνο θα πρέπει άμεσα και επειγόντως να αναζητήσει ιατρική βοήθεια σε εφημερεύον νοσοκομείο χωρίς να χρειασθεί οποιαδήποτε επικοινωνία με τον ομοιοπαθητικό ιατρό.

Η οδοντιατρική θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και αναντικατάστατη. Ορισμένες φορές η ομοιοπαθητική μπορεί να δώσει πολύ αξιόλογα αποτελέσματα που βοηθούν το έργο του οδοντιάτρου (για αυτό και πολλοί οδοντίατροι εκπαιδεύονται στην Ομοιοπαθητική). Για παράδειγμα μπορεί να ωφελήσει σε χρόνιες φλεγμονές των ούλων (όπως χρόνιες ουλίτιδες/περιοδοντίτιδες κ.α.), επίμονα ή υποτροπιάζοντα αποστήματα και συρίγγια, οξύ και επίμονο πόνο μετά από επεμβάσεις (π.χ. ακροριζεκτομή) ή σε ξηρό φατνίο, νευραλγίες στις γνάθους κ.λπ. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι οδοντίατροι που χειρίζονται ασθενείς σε ομοιοπαθητική θεραπεία είναι να περιορίζουν (όσο είναι εφικτό και χωρίς φυσικά να υποφέρει ή να κινδυνεύει ο ασθενής) την χρήση αναισθητικών , αντιβιοτικών και ευγενόλης . Ειδικά σε περιπτώσεις που οι ασθενείς πάσχουν από σοβαρά συστηματικά νοσήματα και είναι πολύ βελτιωμένοι  με την ομοιοπαθητική θεραπεία είναι σημαντικό να προστατευθεί (κατά το δυνατόν) η καλή τους πορεία.

Η ομοιοπαθητική θεραπεία σαφώς και δεν είναι επ’ αόριστον. Η διάρκεια της θεραπείας σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να προβλεφθεί, κατά προσέγγιση, από τον ομοιοπαθητικό ιατρό (αφού έχει ενημερωθεί επαρκώς για το περιστατικό). Η διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και τα ιδιαίτερα στοιχεία της κάθε περίπτωσης. Σε μια οξεία κατάσταση το αποτέλεσμα μπορεί να είναι σχεδόν άμεσο και γενικά επιτυγχάνεται σε σύντομο χρόνο. Σε χρόνια περιστατικά σοβαρών νοσημάτων με πολυετή διαδρομή  και με πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες θεραπείας (με άλλες μεθόδους) μπορεί να απαιτηθεί πολύ περισσότερος χρόνος ομοιοπαθητικής θεραπείας. Δεδομένου ότι η ομοιοπαθητική δρα κινητοποιώντας τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού ο σημαντικότερος, ίσως, παράγοντας που καθορίζει την διάρκεια (και την επιτυχία) της θεραπείας είναι η κατάσταση του μηχανισμού αυτού και η δυνατότητά του να ανταποκριθεί στο ομοιοπαθητικό φάρμακο. Σε κάθε περίπτωση ακόμα και στις δυσκολότερες περιπτώσεις ο ασθενής θα πρέπει να διαπιστώσει κάποια σημαντική βελτίωση σε συγκεκριμένο και λογικό χρονικό διάστημα που θα καθορίσει ο ομοιοπαθητικός ιατρός εκ των προτέρων (π.χ. έξι μήνες ) για να έχει νόημα η συνέχιση της θεραπείας αλλιώς το περιστατικό απλά δεν πηγαίνει καλά και ο ασθενής θα πρέπει να αναζητήσει κάτι άλλο. Γενικά σε ένα περιστατικό που δεν ανταποκρίθηκε στην ομοιοπαθητική θεραπεία είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα αν δεν μπορεί να το θεραπεύσει  η Ομοιοπαθητική (γιατί σαφώς έχει όρια και δεν τα θεραπεύει όλα) ή αν δεν μπόρεσε ο συγκεκριμένος ομοιοπαθητικός ιατρός να εντοπίσει το κατάλληλο ομοιοπαθητικό φάρμακο  (η την σειρά φαρμάκων) που έχει ανάγκη ο οργανισμός (μια τέτοια πιθανότητα ισχύει για όλους τους ομοιοπαθητικούς ιατρούς).

Η Ομοιοπαθητική, ιδανικά, προσπαθεί πάντα να επιτύχει πλήρη και διαρκή στον χρόνο θεραπεία και πολλές φορές το καταφέρνει. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι εφικτό και πάλι όμως το να πηγαίνει καλά μια χρόνια και μη ιάσιμη νόσος και  αυτό να συντηρείται με την ομοιοπαθητική αγωγή χωρίς τις παρενέργειες της χημικής θεραπείας είναι κάτι σημαντικό. Σε περίπτωση που έχει ολοκληρωθεί σωστά και επιτυχώς μια ομοιοπαθητική θεραπεία και ο ασθενής θεωρείται πλήρως θεραπευμένος το αποτέλεσμα, καθότι είναι δημιούργημα και κτήμα του οργανισμού του ιδίου (και όχι στενά του ομοιοπαθητικού φαρμάκου), έχει την τάση να παραμείνει σταθερό σε βάθος χρόνου αυτό όμως δεν είναι εγγυημένο και εξαρτάται από το επίπεδο υγείας του και από το είδος και την χρονιότητα της ασθένειας. Κάθε οργανισμός ανάλογα με τις γενετικές καταβολές του (κληρονομικότητα) έχει κάποιες ευαισθησίες και προδιαθέσεις και αυτό δεν μπορεί να εξαλειφθεί τελείως με την Ομοιοπαθητική αλλά και με καμία άλλη γνωστή, μέχρι σήμερα, μέθοδο θεραπείας.  Αναλόγως με τις φθορές που δέχεται ένας οργανισμός (υπερκόπωση, ψυχικό stress, διάφορες καταχρήσεις κ.λπ.) υπάρχει ένα όριο πέραν του οποίου, όσο ανθεκτικός και υγιής αν είναι, θα νοσήσει και μάλιστα στα σημεία που είναι ευαίσθητος . Αυτό ακριβώς ισχύει και για κάποιον θεραπευμένο με την Ομοιοπαθητική δηλαδή αν δεχθεί έντονες φθορές ( σωματικές ή ψυχικές) μπορεί να υποτροπιάσει και να νοσήσει, στα ευαίσθητα σημεία του.

Μόνο επιστήμονες με πτυχίο ιατρικών επιστημών  όπως ιατροί, οδοντίατροι (σε οδοντιατρικά) και κτηνίατροι (στα ζώα) μπορούν, κατά την άποψή μας, να ασκούν την Ομοιοπαθητική για πολλούς λόγους. Πρώτον και κυριότερο  είναι ότι, παρά το γεγονός ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αβλαβή και δεν έχουν παρενέργειες, είναι εξαιρετικά σημαντικό ο θεραπευτής να έχει τις πιστοποιημένες ιατρικές γνώσεις  και την κλινική εμπειρία για να μπορεί να αξιολογήσει την εξέλιξη της υγείας του ασθενούς και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα. Βελτιώνεται επαρκώς ή όχι η υγεία του ασθενούς στην πορεία της ομοιοπαθητικής θεραπείας; Ποια είναι η σημασία των εργαστηριακών και απεικονιστικών εξετάσεων ; Μήπως ο ασθενής βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο και δεν μπορεί ή δεν πρέπει να κάνει ομοιοπαθητική θεραπεία αλλά κάποιου άλλου είδους αγωγή και ιατρική παρέμβαση; Η αδυναμία ενός θεραπευτή να απαντήσει στα παραπάνω κρίσιμα ερωτήματα μπορεί, ορισμένες φορές, να οδηγήσει σε δυσάρεστες εξελίξεις που αδικούν, δυσφημούν και εκθέτουν την Ομοιοπαθητική. Επ’ αυτού του θέματος έχουν τοποθετηθεί κατ’ επανάληψη, μέχρι σήμερα, Ιατρικοί Σύλλογοι της χώρας όπως ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ) (παρατίθενται σχετικές απαντήσεις  και θετικές εισηγήσεις).  Στην Ελλάδα υπάρχει η δυνατότητα υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης στην Ομοιοπαθητική και οι ιατροί  ( και οδοντίατροι, κτηνίατροι και φαρμακοποιοί  για τον τομέα του φαρμάκου) μπορούν π.χ. να παρακολουθήσουν τον κύκλο σπουδών της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής  και να μετεκπαιδευτούν στην Διεθνή Ακαδημία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής.

Η Ομοιοπαθητική είναι κάτι διαφορετικό από την φυτοθεραπευτική.  Στην φυτοθεραπεία (κατά τα άλλα αξιοσέβαστη και με σημαντικές δυνατότητες) χρησιμοποιούνται φυτικά σκευάσματα με συγκεντρώσεις ανιχνεύσιμες και πολύ υψηλότερες που πολλές φορές έχουν όρια στην θεραπευτική τους δοσολογία τα οποία εάν ξεπερασθούν μπορούν να έχουν τοξικότητα και παρενέργειες από μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλες ουσίες ή χημικά φάρμακα. Το να είναι μια ουσία φυτικής προελεύσεως δεν σημαίνει ότι είναι εξ’ ορισμού αβλαβής (π.χ. και το όπιο είναι φυτικής προέλευσης). Στα ομοιοπαθητικά φάρμακα οι αραιώσεις είναι αστρονομικές και δεν μπορεί να υπάρξει καμία παρενέργεια ανεξαρτήτως δοσολογίας.

Η Ομοιοπαθητική  είναι ένα θεραπευτικό σύστημα  στηριγμένο  στην παρατήρηση και την πρακτική εφαρμογή και το οποίο διέπεται από επιστημονικά τεκμηριωμένους νόμους και κανόνες και δεν έχει απολύτως  καμία σχέση με την Μεταφυσική ούτε με θρησκευτικά δόγματα και δοξασίες (εννοείται ότι σέβεται απόλυτα την θρησκευτική πίστη του κάθε ασθενούς).

Η Ομοιοπαθητική σαφώς μπορεί να εφαρμοσθεί, συχνά με μεγάλη επιτυχία, στα ζώα και αφορά σχεδόν όλο το φάσμα των παθήσεών τους ακόμα και ορισμένα πολύ δύσκολα περιστατικά. Η Ομοιοπαθητική κτηνιατρική είναι ευρέως διαδεδομένη στο εξωτερικό και τελευταία εξελίσσεται και στην Ελλάδα. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναφέρει ρητά (Κανονισμός 1804/1999) ότι στα βιολογικά προϊόντα όλων των κρατών μελών θα πρέπει να προτιμώνται η Ομοιοπαθητική και η Φυτοθεραπευτική  ως θεραπεία για τα άρρωστα ή πληγωμένα ζώα έτσι ώστε να ελαχιστοποιούνται τα κατάλοιπα από χημικά φάρμακα, ορμονικά σκευάσματα κ.λπ. για τον καταναλωτή (βιολογική κτηνοτροφία).